Արևը շողում էր, քամին կամացուկ վազվզում էր ծառի ճյուղերի մեջ, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն,ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:Բոլոր մարդիկ գալիս էին և լավ երազանքներ էին պահում, իսկ ծառը կատարում էր:Մի տղաեկավ և ասաց.
-Ես ուզում եմ, որ բոլոր մարդիկ այս աշխարհում լինեն բարի բացի ինձնից:
-Ինչու-հարցրեց ծառը:
-Ախր աստված քեզ կպատժի քո վատ ցանկության համար,որովհետև դու խլում ես մարդկանց երջանկությունը:
-Ես ինչ կուզեմ կանեմ-ասում է տղան և կտրում ծառը:
Կտրելով այդ ծառը մարդկանց երջանկությունները կորում են և մարդիկ սկսում են տխրել, բացի Բիլ անունով մի մարդուց, որովհետև նա էր աճեցրել այդ ծառը և նրան խնամել:Բիլը աղոթում է աստծուն, որ ծառը վերականգնվի:Ծառը վերականգնվում է և բոլոր-բոլոր մարդկանց երազանքները վերադառնում են, իսկ աստված այդ տղային պատժում է:Այսպիսով հեքիաթը ավարտվում է:
Արարատ Ոսկանյանի բլոգ 